FC Barcelona บาร์เซโลน่า
สโมสรฟุตบอลบาร์เซโลนา (กาตาลา: Futbol Club Barcelona) หรือเรียกสั้น ๆ ว่า บาร์เซโลนา หรือคุ้นเคยในอีกชื่อว่า บาร์ซา (กาตาลา: Barça) เป็นสโมสรฟุตบอลอาชีพสเปน ตั้งอยู่ที่เมืองบาร์เซโลนา แคว้นกาตาลุญญา ประเทศสเปน เล่นอยู่ในลาลีกา
เมื่อวันที่ 22 ตุลาคม ค.ศ. 1899 ฌูอัน กัมเป ได้ลงประกาศโฆษณาใน โลสเดปอร์เตส ว่ามีความต้องการที่จะก่อตั้งสโมสรฟุตบอล โดยได้รับการตอบรับอย่างดีในการนัดพบกันที่คิมนาเซียวโซเล เมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน โดยมีผู้เล่น 11 คนมาร่วมได้แก่ วอลเตอร์ ไวลด์ (ผู้บริหารคนแรกของสโมสร), ลุยส์ ดีออสโซ, บาร์โตเมว เตร์ราดัส, ออตโต กุนเซิล, ออตโต แมเยอร์, เอนริก ดูกัล, เปเร กาบอต, กาเลส ปูคอล, ชูเซป โยเบต, จอห์น พาร์สันส์ และ วิลเลียม พาร์สัน ทำให้ ฟุตบอลคลับบาร์เซโลนา ก็ถือกำเนิดขึ้นมา
สโมสรฟุตบอลบาร์เซโลนาประสบความสำเร็จในช่วงแรกกับการแข่งขันถ้วยท้องถิ่นและระดับชาติ ได้ลงแข่งในกัมเปียวนัตเดกาตาลุนยาและถ้วยโกปาเดลเรย์ ในปี ค.ศ. 1902 สโมสรชนะถ้วยแรกในถ้วยโกปามากายา และร่วมลงแข่งในโกปาเดลเรย์ครั้งแรก แต่แพ้ 1–2 ให้กับบิซกายา ในนัดชิงชนะเลิศ[4] กัมเปร์ได้เป็นประธานสโมสรในปี ค.ศ. 1908 แต่สโมสรมีปัญหาด้านการเงินเนื่องจากไม่สามารถชนะการแข่งขันได้ตั้งแต่กัมเปียนัตเดกาตาลัน
ในปี ค.ศ. 1905 เขาเป็นประธานสโมสรใน 5 วาระในระหว่างปี ค.ศ. 1908 ถึง 1925 รวม 25 ปี ที่เขาดำรงตำแหน่งประธานสโมสร หนึ่งในความสำเร็จคือการทำให้สโมสรมีสนามกีฬาของตัวเอง ทำให้มีรายได้ที่มั่นคง เมื่อวันที่ 14 มิถุนายน ค.ศ. 1925 ฝูงชนที่สนามกีฬาร้องเพลงชาติในการประท้วงต่อระบอบเผด็จการของ มีเกล เด รีเบรา สนามถูกปิดไป 6 เดือนจากการโต้ตอบด้วยกำลังทหาร และกัมเปร์ถูกบีบให้ถอนตัวจากการเป็นประธานสโมสรจากเหตุการณ์นี้ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงกับสโมสรสู่ความเป็นมืออาชีพ โดยในปี ค.ศ. 1926 ผู้บริหารบาร์เซโลนาออกมาประกาศต่อสาธารณะว่าบาร์เซโลนาก้าวสู่มืออาชีพเป็นครั้งแรก สโมสรชนะการแข่งขันถ้วยสเปน มีการแต่งบทกวีเพื่อเฉลิมฉลองในชื่อ “โอดาอาปลัตโก” เขียนขึ้นโดยสมาชิกกลุ่มเจเนอเรชันออฟ 27 ที่ชื่อ ราฟาเอล อัลเบร์ตี ที่ได้รับแรงบันดาลใจจาก “วีรกรรม ของผู้รักษาประตูบาร์เซโลนา เมื่อวันที่ 30 กรกฎาคม ค.ศ. 1930 กัมเปร์ฆ่าตัวตายหลังจากความเครียดที่มาจากปัญหาส่วนตัวและปัญหาด้านการเงิน
ที่ตั้งสนามของสโมสรในฐานะเจ้าบ้าน
หากจะให้กล่าวถึงสนามฟุตบอลที่แฟนบอลอยากไปที่สุดลิสรายชื่อสนาม 1 ใน 5 นั้น ต้องมีสนามคัมป์ นู รังเหย้าของทีมบาร์เซโลน่า ติดอยู่ในใจของแฟนบอลทั่วโลกอย่างแน่นอน เพราะด้วยความยิ่งใหญ่ในด้านความจุ บรรยากาศการเชียร์และรวมถึงผลงานของทีมบาร์เซโลน่าในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ กัมนอว์ (กาตาลา: Camp Nou, “สนามใหม่”) เป็นสนามเหย้าของสโมสรฟุตบอลบาร์เซโลนา ตั้งอยู่ที่เมืองบาร์เซโลนาแคว้นกาตาลุญญา ประเทศสเปน เริ่มก่อสร้างเมื่อวันที่ 28 มีนาคม ค.ศ. 1954 และเปิดใช้อย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 24 กันยายนค.ศ. 1957 มีความจุทั้งสิ้น 98,772 คน (ถ้าเป็นในเกมแชมเปี้ยนส์ ลีก จะลดลงเหลือ 96,636 ตามกฎมาตรการรักษาความปลอดภัยของยูฟ่า) สนามแห่งนี้สร้างขึ้นเพื่อทดแทนสนามเดิมของบาร์เซโลน่า ที่ชื่อ “คัมป์ เด เลส คอร์ทส” ด้วยเหตุผลของบอร์ดบริหารที่ต้องการขยายสนามรองรับแฟนบอล แต่พื้นที่โดยรอบไม่สามารถขยับขยายพื้นที่ได้อีกแล้ว โดยเดิมถูกเรียกว่า เอสตาดิ เดล เอฟซี บาร์เซโลน่า แต่ท้ายที่สุดแล้วชื่อที่เรียกสั้นๆง่ายๆอย่าง คัมป์ นู ก็เป็นที่นิยมกว่า และถูกใช้เป็นชื่อสนามอย่างเป็นทางการมานับแต่นั้นเป็นต้นมา
ทำเนียบโค้ชและผู้เล่นสำคัญในอตีดจนถึงปัจจุบัน
ในฤดูกาล 1973–74 สโมสรซื้อตัว โยฮัน ไกรฟฟ์ จากอายักซ์ ด้วยค่าตัว 920,000 ปอนด์ ถือเป็นสถิติโลกในสมัยนั้น ซึ่งเป็นนักฟุตบอลที่เป็นที่ยอมรับอยู่แล้วในฮอลแลนด์ ไกรฟฟ์ได้สร้างความประทับใจอย่างรวดเร็วให้กับแฟนสโมสร เมื่อเขาบอกกับสื่อยุโรปว่าที่เขาเลือกบาร์เซโลนา มากกว่าที่จะเลือกเรอัลมาดริดเพราะว่า เขาไม่สามารถเล่นกับสโมสรที่เกี่ยวข้องกับจอมพลฟรังโกได้ เขายังเป็นที่โปรดปรานเมื่อเขาตั้งชื่อลูกชายในภาษากาตาลาว่า คอร์ดี (Jordi) ตามชื่อนักบุญท้องถิ่น อีกทั้งยังมีนักฟุตบอลคุณภาพอย่าง ควน มานวยล์ อาเซนซี, การ์เลส เรซัก, และ อูโก โซติล ก็ทำให้ให้ทีมชนะในลาลีกาในฤดูกาล 1973–74 เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1960 โดยชนะเรอัลมาดริด 5–0 ที่สนามเบร์นาเบว ขณะแข่งขัน ไกรฟฟ์ยังได้รับเลือกเป็นนักฟุตบอลยุโรปยอดเยี่ยมแห่งปี ค.ศ. 1973 สำหรับฤดูกาลแรกของเขากับบาร์เซโลนา (เป็นการได้รับบัลลงดอร์ครั้งที่ 2 ของเขา ครั้งแรกได้รับขณะเล่นให้กับอายักซ์ในปี ค.ศ. 1971) ไกรฟฟ์ยังได้รับรางวัลนี้อีกครั้งเป็นครั้งที่ 3 (เป็นคนแรกที่ทำได้) ในปี ค.ศ. 1974 ขณะที่เขายังเล่นให้กับบาร์เซโลนา
เมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม ค.ศ. 1979 สโมสรชนะในยูฟ่าคัพวินเนอร์สคัพครั้งแรก โดยชนะทีมฟอร์ทูนาดึสเซลดอร์ฟ 4–3 ในนัดชิงชนะเลิศที่แข่งที่เมืองบาเซิล ที่มีผู้ชมแฟนสโมสรเดินทางมาชมมากกว่า 30,000 คน ต่อมาในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1982 มาราโดนาเซ็นสัญญาด้วยค่าตัวสถิติโลกสมัยนั้น กับจำนวนเงิน 5 ล้านปอนด์ กับสโมสรฟุตบอลโบคาจูเนียส์ ในฤดูกาลถัดมา ภายใต้การดูและของผู้จัดการทีม เมนอตตี บาร์เซโลนาชนะการแข่งขันโกปาเดลเรย์โดยชนะเรอัลมาดริด ในยุคของมาราโดนากับบาร์ซาค่อนข้างสั้น
เมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม ค.ศ. 1979 สโมสรชนะในยูฟ่าคัพวินเนอร์สคัพครั้งแรก โดยชนะทีมฟอร์ทูนาดึสเซลดอร์ฟ 4–3 ในนัดชิงชนะเลิศที่แข่งที่เมืองบาเซิล ที่มีผู้ชมแฟนสโมสรเดินทางมาชมมากกว่า 30,000 คน ต่อมาในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1982 มาราโดนาเซ็นสัญญาด้วยค่าตัวสถิติโลกสมัยนั้น กับจำนวนเงิน 5 ล้านปอนด์ กับสโมสรฟุตบอลโบคาจูเนียส์ ในฤดูกาลถัดมา ภายใต้การดูและของผู้จัดการทีม เมนอตตี บาร์เซโลนาชนะการแข่งขันโกปาเดลเรย์โดยชนะเรอัลมาดริด ในยุคของมาราโดนากับบาร์ซาค่อนข้างสั้น
ในปี ค.ศ. 1988 โยฮัน ไกรฟฟ์ ได้กลับมายังสโมสรในฐานะผู้จัดการทีมและเขาได้รวบรวมทีมที่รู้จักในชื่อ ทีมในฝัน เขาได้รวมนักฟุตบอลสเปนอย่าง ชูเซบ กวาร์ดีโอลา, โคเซ มารี บาเกโร และ ตซีกี เบกีริสไตน์ และยังเซ็นสัญญากับดาราจากต่างประเทศอย่าง โรนัลด์ กุมัน (ดัตช์: Ronald Koeman), ไมเคิล เลาดรูป (เดนมาร์ก: Michael Laudrup), โรมารีอู, และ ฮริสโต ชตอยชคอฟ (บัลแกเรีย: Hristo Stoichkov)ภายใต้คำแนะนำของไกรฟฟ์ บาร์เซโลนาชนะในการแข่งขันลาลีกา 4 สมัยติดต่อกัน ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1991 ถึง 1994
บ็อบบี ร็อบสัน เข้ามาแทนที่ไกรฟฟ์ในระยะเวลาสั้น ๆ ในฤดูกาล 1996–97 ฤดูกาลเดียว เขานำโรนัลโดมาจากพีเอสวีไอนด์โฮเวิน และยังชนะใน 3 ถ้วยคือ โกปาเดลเรย์, ยูฟ่าซูเปอร์คัพ และซูเปร์โกปาเดเอสปาญา ถึงแม้ว่าการเข้ามาของร็อบสันจะเป็นการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่ทางสโมสรก็ยังรอตัวลุยส์ วาน กัล เช่นเดียวกับมาราโดนา โรนัลโดก็ออกจากสโมสรไปไม่นานจากนั้น ไปอยู่กับอินเตอร์มิลาน แต่ก็ได้วีรบุรุษคนใหม่อย่าง ลูอิช ฟีกู, เปตริก ไคลเฟิร์ท (ดัตช์: Patrick Kluivert), ลุยส์ เอนรีเก และ รีวัลดู ที่ทำให้ทีมชนะในโกปาเดลเรย์และลาลีกาในปี ค.ศ. 1998 และในปี ค.ศ. 1999 สโมสรฉลอง 100 ปี เมื่อชนะในปรีเมราดีบีซีออน (ลาลีกา) รีวัลดูเป็นนักฟุตบอลคนที่ 4 ของสโมสรที่ได้รับรางวัลนักฟุตบอลยอดเยี่ยมแห่งปีของทวีปยุโรป
ประธานสโมสร ชูอัง กัสปาร์ต เข้ามาทำหน้าที่แทนนูเญซ ในปี ค.ศ. 2000 เขาดำรงตำแหน่ง 3 ปี สโมสรเริ่มตกต่ำลงและผู้จัดการทีมเปลี่ยนเข้าเปลี่ยนออกหลายครั้ง วาน กัลมารับหน้าที่ผู้จัดการทีมเป็นครั้งที่ 2 กัสปาร์ตไม่สามารถสร้างความเชื่อมั่นให้ได้ และในปี ค.ศ. 2003 เขาและวาน กัล ลาออกจากสโมสรหลังจากในยุคแห่งความผิดหวังของกัสปาร์ต สโมสรก็ฟื้นกลับมาอีกครั้ง จากประธานหนุ่มคนใหม่ ชูอัน ลาปอร์ตา และผู้จัดการทีมหนุ่มคนใหม่ อดีตนักฟุตบอลชาวดัตช์ ฟรังก์ ไรการ์ด ได้ โรนัลดิญโญ่ มาร่ายรำในแดนกลางได้นักฟุตบอลแห่งปีของฟีฟ่า
ยุคปัจจุบัน 2017-2018 ภายใต้การคุมทีม เอร์เนสโต บัลเบร์เด นำพาทีมเจ้าบุญทุ่มบาซ่า เป็นแชมป์ลีกลาลีกาของสเปน และได้เข้าแข่งยูฟ่าแชมป์เปี่ยนลีก แต่ก็มาสะดุดแพ้ตกรอบให้กับ โรม่า หมาป่าจากอิตาลี่
ผู้รักษาประตู : ยาสเปอร์ ซิลเลสเซ่น, มาร์ค-อันเดร แตร์ สเตเก้น
กองหลัง : ลูก้าส์ ดีญ, จอร์ดี้ อัลบา, เคราร์ด ปิเก้, เยอร์รี่ มิน่า, ซามูแอล อุมติตี้, โธมัส แฟร์มาเล่น, เนลสัน เซเมโด้, เซอร์จี้ โรแบร์โต้
กลองกลาง : เซอร์จี้ แซมเพอร์, เซร์คิโอ บุสเก็ตส์, เปาลินโญ่, อิวาน ราคิติช, อันเดร โกเมส, อันเดรส อิเนียสต้า, เดนิส ซัวเรซ, ฟิลิปเป้ คูตินโญ่
กองหน้า : อูซาเม เดมเบเล่, ลิโอเนล เมสซี่, อเล็กซ์ บีดาล, หลุยส์ ซัวเรซ, ปาโก้ อัลกาเซร์
ผลงานทีมบาร์เซโลน่า
ลาลีกา
ชนะเลิศ (24): 1928–1929, 1944–45, 1947–48, 1948–49, 1951–52, 1952–53, 1958–59, 1959–60, 1973–74, 1984–85, 1990–91, 1991–92, 1992–93, 1993–94, 1997–98, 1998–99, 2004–05, 2005–06, 2008–09, 2009–10, 2010–11, 2012–13, 2014–15, 2015–16
รองชนะเลิศ (24): 1929–30, 1945–46, 1953–54, 1954–55, 1955–56, 1961–62, 1963–64, 1966–67, 1967–68, 1970–71, 1972–73, 1975–76, 1976–77, 1977–78, 1981–82, 1985–86, 1986–87, 1988–89, 1996–97, 1999–00, 2003–04, 2006–07, 2011–12, 2013–14
โกปาเดลเรย์
ชนะเลิศ (28): 1909–10, 1911–12, 1912–13, 1918–19, 1921–22, 1924–25, 1925–26, 1927–28, 1941–42, 1950–51, 1951–52, 1952–53, 1956–57, 1958–59, 1962–63, 1967–68, 1970–71, 1977–78, 1980–81, 1982–83, 1987–88, 1989–90, 1996–97, 1997–98, 2008–09, 2010–11, 2014–15, 2015–16
รองชนะเลิศ (10): 1901–02, 1918–19, 1931–32, 1935–36, 1953–54, 1973–74, 1983–84, 1985–86, 1995–96, 2010–11
โกปาเดลาลีกา
ชนะเลิศ (2): 1982–83, 1985–86
ซูเปร์โกปาเดเอสปาญา
ชนะเลิศ (11): 1983, 1991, 1992, 1994, 1996, 2005, 2006, 2009, 2010, 2011, 2014, 2016
รองชนะเลิศ (8): 1985, 1988, 1990, 1993, 1997, 1998, 1999, 2015
โกปาเอบาดัวร์เต (ต้นแบบของ ซูเปร์โกปาเดเอสปาญา)
ชนะเลิศ (3): 1947, 1952, 1952
รองชนะเลิศ (2): 1949, 1951
ถ้วยยุโรป / ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก
ชนะเลิศ (5): 1991–92, 2005–06, 2008–09, 2010–11, 2014–15
รองชนะเลิศ (3): 1960–61, 1985–86, 1993–94
ยูโรเปียนคัพวินเนอร์สคัพ / ยูฟ่าคัพวินเนอร์สคัพ
ชนะเลิศ (4): 1978–79, 1981–82, 1988–89, 1996–97
รองชนะเลิศ (2): 1968–69, 1990–91
อินเตอร์-ซิตีแฟร์สคัพ (ต้นแบบของ ยูฟ่ายูโรปาลีก ถึงแม้ว่าจะไม่ได้จัดโดยยูฟ่า)
ชนะเลิศ (3): 1955–58, 1958–60, 1965–66
รองชนะเลิศ (1): 1961–62
ยูโรเปียนซูเปอร์คัพ / ยูฟ่าซูเปอร์คัพ
ชนะเลิศ (5): 1992, 1997, 2009, 2011, 2015
รองชนะเลิศ (4): 1979, 1982, 1989, 2006
ระดับโลก
ฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรยุโรปและอเมริกาใต้
รองชนะเลิศ (1): 1992
ฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรโลก
ชนะเลิศ (3): 2009, 2011, 2015
รองชนะเลิศ (1): 2006
ฤดูกาลปัจจุบัน 2017-2018 ภายใต้การคุมทีม เอร์เนสโต บัลเบร์เด พาทีมคว้าแชมป์ลีกลาลีกาได้ไปแข่งยูฟ่าแชมป์เปี่ยนลีก
| # | ชื่อทีม | แข่ง | ชนะ | เสมอ | แพ้ | ได้ | เสีย | ผลต่าง | คะแนน |
| 1 | บาร์เซโลน่า | 37 | 27 | 9 | 1 | 96 | 29 | 67 | 90 |
| 2 | แอตเลติโก มาดริด | 38 | 23 | 10 | 5 | 58 | 22 | 36 | 79 |
| 3 | บาเลนเซีย | 38 | 22 | 7 | 9 | 65 | 38 | 27 | 73 |
| 4 | เรอัล มาดริด | 36 | 20 | 10 | 6 | 84 | 42 | 42 | 70 |
สถิติทีมบาร์เซโลน่า
ชาบี ครองสถิติล่าสุดในการเป็นนักฟุตบอลของสโมสรที่ลงแข่งมากที่สุด (767 นัด) และลงแข่งในลาลีกา (505 นัด)
ผู้ที่ทำประตูสูงสุดตลอดกาลของบาร์เซโลนาในทุกการแข่งขัน (รวมถึงในนัดกระชับมิตร) คือ เลียวเนล เมสซี (2004 – ปัจจุบัน) จำนวนประตูนับถึงฤดูกาล 2015-2016 คือ 482 ประตู
เมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2009 จำนวนการยิงประตูของบาร์เซโลนา ถึง 5,000 ประตู โดยเมสซียิงในนัดแข่งกับราซิงเดซานตันเดร์ ที่บาร์ซาชนะ 2–1
ในวันที่ 18 ธันวาคม ค.ศ. 2009 บาร์เซโลนาชนะเอสตูเดียนเตส 2–1 ทำให้ครองแชมป์ที่ 6 ในปีเดียวกัน และเป็นสโมสรฟุตบอลแรกที่สามารถถือครองถ้วย 6 ถ้วยในฤดูกาลเดียวกัน
บาร์เซโลนาถือสถิติผู้ครองแชมป์มากที่สุดใน 5 ลีกใหญ่ของยุโรป คือ 90 แชมป์
บาร์เซโลนายังถือสถิติผู้ครองแชมป์มากที่สุดในการแข่งขัน ฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรโลก (3), ยูฟ่าซูเปอร์คัพ (5), โกปาเดลเรย์ (28) และ ซูเปร์โกปาเดเอสปาญา (12)
